Meditatie Pasen
Persoonlijk vind ik het één van de mooiste Paasverhalen, het verhaal van de Emmaüsgangers. U kunt het nalezen in het Evangelie volgens Lucas, hoofdstuk 24:13-36. In het kort, twee personen, de één met de naam Kleopas, de ander naamloos, zijn aan het einde van de Opstandingsdag onderweg van Jeruzalem naar Emmaüs. En ze zijn samen druk in gesprek over wat ze de laatste dagen meegemaakt hebben. Want dat is nogal wat!
Amper een week geleden werd Jezus als bevrijdende Messias met gejuich Jeruzalem ingehaald. Niet hoog te paard en onbenaderbaar, maar gezeten op een ezelsveulen. En de mensen juichten Hem toe, wuifden met palmtakken, en hadden hun mantels als een loper over de straat uitgespreid. Wat een feest was het die dag!
Die hele daarop volgende week ging Jezus dagelijks naar de tempel, waar heel veel mensen kwamen om te luisteren naar Jezus die vertelde over G’d en hen uitleg gaf.
Dit alles tot grote onvrede van de priesters en de leiders van het volk.
Zij vonden alles wat Jezus zei en deed godslastering, in hun ogen was Hij opruiend bezig, en ze wilden Hem doden. Maar omdat de priesters en wetsleraren bang waren voor de grote massa mensen die naar Jezus luisterde, konden ze Hem niet gevangen nemen.

Dit alles gebeurde in de week voor het joodse Paasfeest, hét grote bevrijdingsfeest, waarin de joden de uittocht uit Egypte herdenken. Dat feest begint met de Seidermaaltijd, waarbij zij ongegist brood eten en een geroosterd lam – net als die avond van de uittocht.
Jezus had twee van zijn leerlingen opdracht gegeven deze maaltijd voor te bereiden, en die avond ging Hij, samen met leerlingen aan tafel. Daar gaf Hij een andere betekenis aan de Seidermaaltijd, het delen van brood en wijn werd nu een symbool van Zijn lijden en sterven, maar ook van Zijn redding voor alle mensen, joden en heidenen.
Die avond werd Jezus verraden en overgeleverd aan de priesters, officieren van de tempel en leiders van het volk, die Hem naar het huis van de hogepriester brachten, en Hem bespotten en beledigden.
De volgende ochtend werd Jezus ondervraagd, zowel door de Romeinse bestuurder Pilatus als de koning van Galilea, Herodes. Hoewel zij vonden dat Jezus onschuldig was, gaven ze Jezus mee aan de soldaten die Hem kruisigden. Diezelfde avond werd Hij begraven.
De volgende dag was het Sabbat en gebeurde er niets.
Maar op de ochtend van de derde dag gingen enkele vrouwen in alle vroegte naar het graf, waar ze tot ontdekking kwamen dat Jezus er niet was!
Door twee engelen werden zij herinnerd aan de woorden van Jezus dat Hij zou opstaan uit de dood. De vrouwen vertelden dit aan de elf leerlingen en de anderen die bij hen waren. Onder hen waren waarschijnlijk ook Kleopas en zijn metgezel.

Zij zijn aan het einde van de Opstandingsdag onderweg naar Emmaüs, druk met elkaar in gesprek over de gebeurtenissen van de afgelopen week.
Twee mensen die elkaar hun verhaal vertellen, terwijl de droom van hun leven in scherven ligt. Ze hadden zo gehoopt dat Jezus was gekomen om Israël te bevrijden. Maar Jezus is gedood, en nog erger, zijn lichaam ligt niet meer in het graf.
Hebben ze het opgegeven en zijn ze daarom op weg, terug naar waar zij vandaan kwamen?
Maar dan komt Jezus bij hen lopen… echter, zij herkennen Hem niet.
Hoe vaak is het niet zo in ons leven dat wij Jezus niet herkennen wanneer Hij met ons meeloopt op onze levensweg!
Wanneer we ons zorgen maken over de situatie in de wereld, het oorlogsgeweld, de vele slachtoffers en zinloze vernietiging.
Wanneer we bezorgd zijn over het klimaat en de uitputting van de aarde.
Wanneer we wakker liggen met een hart vol verdriet om persoonlijke omstandigheden.
Er zijn zoveel situaties waarin we piekeren en prakkiseren.
En we denken zo vaak dat we het zelf moeten oplossen, maar voelen ons machteloos, te klein en nietig, of onvoldoende capabel.
Ook wij zijn vaak teleurgesteld in het leven, maken verdrietige dingen mee, worden op de proef gesteld.

Toch, ook in wanneer wij het niet zien, loopt Jezus met ons mee.
Juist in de ontmoeting, in het praten en in het luisteren, kan er onverwacht iets gebeuren waardoor je anders naar je leven en naar je verhaal gaat kijken.
Eerst luistert Jezus. Hij luistert naar hun verdriet, hun vragen, naar waar zij op gehoopt hadden… Dan legt Hij de Emmaüsgangers uit wat er in de Schrift staat geschreven. En uiteindelijk gaan hun de ogen open en herkennen zij Hem bij het breken van het brood.

De slotwoorden van Jezus uit het evangelie volgens van Matteüs kunnen daarin heel troostend zijn: ‘Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’

Over die ontmoeting onderweg vond ik een gedicht, de auteur is mij onbekend, maar ik vind het erg mooi.

Emmaüsgangers

Maar dan ontmoeten we iemand,
een vreemde die een tijdje meeloopt
iemand die je aanspreekt
iemand die je de ogen opent
iemand die zich kenbaar maakt
in breken en delen
die een tijdje optrekt met ons,
ons in vuur en vlam zet
ons hart doet branden.

Wanneer je iemand ontmoet,
dan wordt je een blik gegund
in een andere wereld.
Mag je delen in de vreugde,
in de zorgen of het verdriet,
in de hoop van een ander,
in zijn of haar dromen.
Wanneer je iemand ontmoet,
mag je G’d ontdekken
in het verhaal van de ander.

Ontmoeten is steeds opnieuw op weg gaan
en onderweg met de ander de Ander ontdekken
net zoals ergens
tussen Jeruzalem en Emmaüs gebeurde.

Esther Pierik
Kerkelijk werker Protestantse Gemeente Oldemarkt